Na terenie gminy Drezdenko znajdują się następujące obszary Natura 2000:
Jeziora Gościmskie - obszar natura 2000 PLH080036 specjalny obszar ochrony siedlisk, o powierzchni 2995,8 ha. Obszar obejmuje największe w zachodniej części Puszczy noteckiej skupienie jezior rynnowych i wytopiskowych, w tym bezodpływowych. Teren położony jest na przewianych utworach sandrowych i charakteryzuje się urozmaiconą rzeźbą terenu. Wody zajmują 13% terenu. Jeziora cechuje różne stadium zarastania, aż do fazy torfowisk i łąk gdzie zachowały się najcenniejsze gatunki roślin. Brzegi niektórych jezior otaczają wysokie skarpy porośnięte lasami liściastymi (buczyny i grądy). Na większości obszaru istnieją jednak lasy borowe: bór świeży, a w najbardziej suchych i przeważnie bardziej wyniesionych miejscach – bór chrobotkowy. W otoczeniu jezior rozwinęły się lasy łęgowe. Lasy iglaste zajmują 74% powierzchni obszaru, lasy liściaste 8%, siedliska łąkowe i zaroślowe 1%, a siedliska rolnicze 2%. Obszar jest łatwo dostępny samochodem i koleją. Można tam dojechać drogą Drezdenko – Skwierzyna do miejscowości Gościm.
Bory Chrobotkowe Puszczy Noteckiej - obszar natura 2000 PLH080032 - składa się z 5 kompleksów leśnych (1 - 230, 87 ha; 2 - 310,11 ha; 3 - 891,95 ha; 4 - 538,64 ha; 5 - 348,37 ha) położonych na terenie Nadleśnictw Karwin i Międzychód. Granice poszczególnych kompleksów poprowadzono wzdłuż istniejących granic wydzieleń leśnych. Bory Puszczy Noteckiej w zachodniej części Międzyrzecza Warciańsko-Noteckiego rozwijają się na luźnych piaskach pochodzenia sandrowego z udziałem wydmowego. Teren jest płaski lub (miejscami - na lokalnych wyniesieniach wydmowych) sfalowany. Poziom wód gruntowych jest bardzo niski. Brak jest cieków wodnych. Jedynie w kompleksie nr 5 oprócz zbiorowisk borowych znajduje się łąka i torfowisko. Na zdecydowanej większości swojej powierzchni. Obszar stanowi mozaikę boru chrobotkowego Cladonio-Pinetum i suboceanicznego boru świeżego Leucobryo-Pinetum. Cladonio-Pinetum rozwinięty jest w kilku postaciach: typowej (suchej) - z bewzględną dominacją w runie chrobotków z podrodzaju Cladina (C. arbuiscula, C. arbuscula ssp. mitis, C. rangiferina), nadających charakterystyczny siwy (szarawy) odcień dna lasu oraz żyznej (mszystej) - z całym zestawem i dużą ilościowością charakterystycznych taksonów chrobotków Cladonia sp.div., bez wyraźnej dominacji chrobotków o siwym lub białawym zabarwieniu, za to z większym udziałem chrobotków o plechach zielonych lub oliwkowych, w tym C. gracilis, C. furcata i in. a także z wyraźnym udziałem mchów właściwych. Warstwa zielna jest bardzo słabo rozwinięta.
Uroczyska Puszczy Drawskiej - obszar natura 2000 PLH 320046 uroczyska Puszczy Drawskiej – jest to specjalny obszar ochrony siedlisk, mający powierzchnię liczącą 74416,3 ha. Obejmuje on większą część dużego kompleksu leśnego, poło- żonego na równinie sandrowej, w środkowym i dolnym biegu rzeki Drawy. W miejscach, gdzie teren jest pofałdowany, wzgórza osiągają wysokość do 121 m. Najcenniejszym przyrodniczo obszarem jest centralna część ostoi, położona w widłach rzek: Drawy i Płocicznej. W lasach dominują drzewostany sosnowe, jednak spory jest też udział buczyn i dąbrów. Jest to jeden z ważniejszych obszarów w Polsce, ponieważ uroczysko radęcin w Drawieńskim Parku narodowym i kwaśne buczyny na zboczach doliny Drawy są jednymi z nie- licznych w Polsce fragmentami buczyn o zachowanej naturalnej dynamice. Obszar jest łatwo dostępny samochodem. Można tam dojechać drogą Gorzów Wielkopolski – Wałcz do miejscowości Stare Osieczno, a następnie drogami na północ do miejscowości Głusko. Obszar jest również bardzo dobrze dostępny komunikacją autobusową PKS Drawno i PKP Kalisz Pomorski.
Lasy Puszczy nad Drawą - obszar natura 2000 PLB320016 – jest to obszar specjalnej ochrony ptaków, mający powierzchnię 190279,1 ha. Obszar obejmuje większą część dużego kompleksu leśnego na równinie sandrowej, położonej w środkowym i dolnym biegu rzeki Drawy. W lasach dominują bory sosnowe z domieszką brzozy, dębu i topoli. W miejscach, gdzie teren jest pofalowany, wzgórza osiągają wysokość do 220 m. Najcenniejszym przyrodniczo obszarem jest centralna część ostoi, położona w widłach rzek: Drawy i Płocicznej. Znajdują się tu liczne jeziora, największym z nich to Jezioro Ostrowieckie – 370 ha. W rzeźbie terenu odznaczają się meandry obu rzek, obramowane wysokimi skarpami. Charakterystyczną cechą rzek jest bystry prąd wywołany silnym spadkiem terenu. Ich koryta i doliny zachowały charakter zbliżony do naturalnego. Jeziora są zróżnicowane pod względem trofizmu wód, od dystroficznych przez mezotroficzne do eutroficznych. Występuje co najmniej 27 gatunków ptaków z załącznika i Dyrektywy Ptasiej i 7 gatunków z Polskiej Czerwonej księgi. Jest to jedna z najważniejszych ostoi puchacza oraz kilku gatunków ptaków drapieżnych w Polsce oraz ważne zimowisko łabędzia krzykliwego (do 150 ptaków). W okresie lęgowym obszar zasiedla powyżej 2% populacji krajowej bielika i puchacza oraz co najmniej 1% populacji krajowej następujących gatunków ptaków: błotniak stawowy, bocian czarny, kania czarna, kania ruda, orlik krzykli- wy, lelek, muchołówka mała, rybitwa czarna, rybołów, trzmielojad i gągoł, w wysokich zagęszczeniach występują: bąk, dzięcioł czarny, lerka, zimorodek i żuraw. Jesienią liczebność wędrujących żurawi przekracza 1% populacji szlaku wędrówkowego, a w wysokim zagęszczeniu zimą występuje łabędź krzykliwy (do 150 osobników). Bogata fauna, m.in. silne populacje: bobra, wydry oraz żółwia błotnego. Bogata ichtiofauna, a szczególnie reofilna fauna wodna z takimi zagrożonymi gatunkami jak: łosoś, minóg rzeczny i certa oraz dość liczne i trwałe populacje gatunków rzadkich w naszym kraju, tj.: głowacz białopłetwy, strzebla potokowa, pstrąg potokowy oraz lipień. Istnieją tu dobrze zachowane cenne zbiorowiska roślinne oraz bogate populacje wielu rzadkich i zagrożonych gatunków roślin. Obszar jest łatwo dostępny samochodem. Można tam dojechać drogą Gorzów Wielkopolski – Wałcz do granicy województw lubuskiego i wielkopolskiego, skąd skręcając na północ, drogami lokalnymi, do miejscowości Głusko.
Dolina Dolnej Noteci - obszar natura 2000 PLB080002 – obszar obejmujący część Doliny Dolnej noteci bezpośrednio przed jej ujściem do Warty, leżący w kotlinie Gorzowskiej, która stanowi fragment Pradoliny toruńsko-eberswaldzkiej. Dolina Noteci w tym miejscu jest szeroką doliną rzeczną, poprzecinaną licznymi kanałami z pozostałościami starorzeczy i kompleksami torfianek. Na większości obszaru jest prowadzona średnio intensywna i ekstensywna gospodarka łąkowo-pastwiskowa. Powierzchnia obszaru wynosi 24943,5 ha. Jest to obszar specjalnej ochrony ptaków. Występuje tu co najmniej 16 gatunków ptaków z załącznika i Dyrektywy Ptasiej oraz trzy gatunki z Polskiej Czerwonej księgi (PCk). W okresie lęgowym obszar zasiedla co najmniej 1% populacji krajowej następujących gatunków ptaków: kania czarna, kania ruda i rybitwa czarna. W dość wysokim zagęszczeniu występują: błotniak stawowy, derkacz, dzięcioł średni i kropiatka. Pierwsze dwa z wymienionych gatunków są zagrożone. W okresie wędrówek stosunkowo duże koncentracje osiąga łabędź czarnodzioby oraz gęsi. Zimą występuje tu co najmniej 1% populacji szlaku wędrówkowego łabędzia krzykliwego. Obszar jest łatwo dostępny samochodem. Można tam dojechać drogą Gorzów Wielkopolski – Skwierzyna do miejscowości Santok.
Puszcza Notecka - obszar natura 2000 PLB300015 – jest to również obszar specjalnej ochrony ptaków, którego powierzchnia wynosi 178255,8 ha. Obszar stanowi zwarty, jednolity kompleks leśny w międzyrzeczu noteci i Warty, części pradoliny eberswaldsko-toruńskiej. Jest to równina akumulacyjna w znacznym stopniu przekształcona przez wiatry, które usypały tu, największy w Polsce, zespół wydm śródlądowych, o wysokości 20–30 m, a maksymalnie dochodzący do 98 m n.p.m. Wydmy pokryte są monotonnym, jednowiekowym lasem, głównie sosnowym (92%), posadzonym tu po wielkiej klęsce w okresie międzywo- jennym, spowodowanej pojawieniem się szkodników owadzich. Pozostałości drzewostanów naturalnych są chronione w rezerwatach np. w rezerwacie Cegliniec. Na terenie ostoi znajduje się ponad 50, raczej płytkich jezior pochodzenia wytopiskowego, zwykle z grubą warstwą mułu i zakwitami glonów. W zagłębieniach terenu lub na brzegach jezior utrzymują się również torfowiska. Występuje co najmniej 30 gatunków ptaków z załącznika i Dyrektywy Ptasiej i 7 gatunków z Polskiej Czerwonej księgi. W okresie lęgowym obszar zasiedla powyżej 2% populacji krajowej bielika, kani czarnej i kani rudej oraz co najmniej 1% populacji krajowej następujących gatunków ptaków: bąk, podgorzałka, puchacz, rybołów, trzmielojad, gągoł oraz nurogęś. W dość dużej liczbie występuje bocian czarny, błotniak stawowy, ortolan i żuraw. W okresie zimy występuje co najmniej 1% populacji szlaku wędrówkowego bielika. Jest to ogromny obszar leśny (jeden z największych w centralnej i północnej Polsce) będący ostoją rzadkich i zagrożonych gatunków roślin, ptaków i ssaków, w tym prawnie chronionych w Polsce. Ponadto jest to jedyna w ostatnich latach, stała ostoja wilka w zachodniej Polsce. Występuje tu również 9 gatunków storczyków. Obszar jest łatwo dostępny samochodem. Można tam dojechać drogą Gorzów Wielkopolski – Poznań do miejscowości Skwierzyna.